गाउँको दुरदराजदेखि काठमाडौंको सिंहदरबारसम्म

इलामको सूर्योदय नगरपालिका निवासी ३७ वर्षीय प्रेमप्रसाद आचार्यले विभिन्न व्यवसाय गर्दा आफूले पाउनुपर्ने रकमसमेत नदिएर मर्न बाध्य पारेको उल्लेख गरेका थिए । उनको फेसबुक स्टाटसमा भाटभटेनीका सञ्चालक मीनवहादुर गुरुङ्गले पनि आफूलाई आर्थिक शोषण गरेका कारण अप्रिय निर्णय लिन बाध्य भएको उल्लेख गरेका थिए । अघिल्लो दिन पेट्रोल छर्केर आत्मदाह प्रयास गरेका आचार्यलाई प्रहरीले उद्धार गरेर अस्पताल पु¥याएको थियो । तर, भोलिपल्ट बिहानै कीर्तिपुर बर्न अस्पतालमा उनको मृत्यु भएको थियो ।

मृत्यु अघि लेखिएको सामाजिक सञ्जालको यो अभिव्यक्तिले मीनबहादुर माथि नेपाली कानुनले अनुसन्धान गर्न प्रेरित गर्छ । तर, यो बिषयमा मीनवहादुरले कुनै सहानुभूति वा प्रतिकृया जनाएनन् । आचार्यले स्पष्टसँग यस्तो अभिब्यक्ति लेखेर शरिरमा पेट्रोल खन्याएका थिए । –‘भाट्भटेनीका मीन बहादुर गुरुङजी । तपाईलाइ ३०% मार्जिन दिनुपर्ने ? अनि साना ठूला उत्पादक÷सप्लाएरले तिम्रो मार्ट भरिदिनुपर्ने उधारोमा ? अनि अयलतचबअत मा १ महिना भित्र पैसा दिन्छौ भन्ने ? ३ महिनामा पनि सामानको पैसा नदिने ? मलाइ यति झुलायौ कि ३ महिना पछि नाम नमिलाइकन बिराटनगर चेक पठायौ, इलाम देखि बिराटनगर सम्म एउटा चेक लिन गए तर नाम नमिलेको अनि त्यो चेक सच्याउन काठमाडौ बोलायौ र एक हप्ता पर्खाएर बल्ल चेक सच्यायौ । म इलामदेखि बिराट्नगर, काठमाडौ कुद्दा कुद्दै तिमीलाइ दिएको सामानबाट हुने नाफा घाटामा परिणत भयो । त्यै भएर भाट्भटेनीलाई सामान दिन छोडे मैले । तिमीहरु लुट्ने मात्र हौ । तिमीलाइ थाहा छ सामान उत्पादन गर्न कति दुःख छ ।’

यसरी मीनबहादुरले अथवा भाटभटेनीले ठगेको स्पष्ट लेख्दासमेत उनले मृतकको परिवारप्रति सामान्य सहानुभूति पनि जनाएनन् । उल्टो आफू निर्दोश भएको बयान प्रहरीमा दिएको चर्चा गराए । प्रहरीले पनि त्यसवेला औपचारिकतामात्र पूरा गरेको थियो । तत्कालिन काठमाडौं प्रहरी प्रमुख दानबहादुर कार्कीले नै मीनवहादुरलाई उच्च सम्मानका साथ बयान लिएको समाचार बाहिर आएको थियो । अहिले उनै मीनहादुर आन्दोलनका बेला भएका घटनालाई अतिरञ्जना गरिरहेका छन् । भटभटेनीमा आएका ग्राहकलाई भाटाले हानेको भन्दै एउटा सुरक्षाकर्मीलाई सिमित पैसा दिएर करोडौंको बिज्ञापन गरिरहेका छन् । लुटेरा भनेर पक्राउ परेकाहरुको बयानका आधारमा पनि धेरैजसो भाटभटेनीका ग्राहक थिए । सामान लिन स्टोर गएका बेला हुलदंगा भएपछि उनीहरुले हातमा भएका सामान बोकेर निस्किएका थिए । तर, भागवानरुपी आफ्ना ग्राहकलाई भाटा बर्षाउने लाई पुरस्कृत गरेर मीनबहादुरले असली चरित्र देखाएको बिश्लेषण हुन थालेको छ । लुटपाट हुनु सही हो भन्न खोजिएको होईन तर, उनले जसरी यो घटनालाई बिज्ञापनको माध्यम बनाए त्यसले ग्राहको अपमान गरेको पक्कै हो । त्यसोत उनले पछिल्लो समय राज्यले मागे हरेक सम्पत्ति दिन तयार रहेको अभिब्यक्ति दिएकाप्रति एमालेजन औधी खुशी भएको पनि सामाजिक सञ्जालमा देखिएका छन् । उनको बिचारलाई आहा कति सुन्दर बिचार भनेर एमालेका माथिल्लै तहका नेताहरुले लेखेको देखिएको छ ।

उनले भनेका रहेछन् । ‘यदि सरकारले आह्वान गर्छ भने, आम नागरिकले पनि दिन्छ भने म मेरो सम्पत्तिको ५०% देशको लागि दिन तयार छु । देश धनी हुन्छ भने म यो कोट पनि फुकालेर दिन तयार छु । यतिसम्मको त्याग तपस्या लिएर हिँडेको छु । हामीसँग यत्तिको सम्भावना हुँदाहुँदै पनि देश गरिब छ । हामी जहिले पनि नेगेटिभिटीमा नजाऔँ । यो देश बिकास नहोस् भन्ने ४÷५ हजारको समूह छ त्यसले देशलाई बर्बाद गरेको छ । यो देश सम्पन्न भए तपाईं पनि सम्पन्न हुनुहुन्छ । मेरो एउटै मात्र उद्देश्य छ सम्पन्न देशको नागरिक भएर मर्न पाऊँ ।’ भनेर उनले राजनीतिक नेतृत्वप्रति नै कटाक्ष गरेका छन् । र, आफूलाई सञ्चा दानबीरको दर्जामा उभ्याएका छन् ।

यो सवै नाटकमात्र हो । किनभने आफैलाई दोषी करार गर्दै शरिरमा आगो लगाउने एकजना किसानको छोरा मर्दा सामान्य सहानुभूति नदेखाउने मीनबहादुरले नाफा नहुने ठाउँमा खर्च गर्छन् भनेर कसले पत्याउने होला ?