गाउँको दुरदराजदेखि काठमाडौंको सिंहदरबारसम्म

उत्साहित हुँदै  दिदीले बहिनीलाई  भनी ,“ ए  केटी  ,सुन् त !  आज धनेकहाँ रोपाइँ छ , जानुपर्छ है । त्यहाँ  राम्रो टिकटक बनाउनु पर्छ । भाइरल हुनुपर्यो नि हामी  नि ! ”

” ह्या ! यो दिदीलाई  जहिले पनि  भिडियो मात्रै बनाउनु पर्ने रहेछ ।

दुनियाँलाई देखाएर के नाप्छ र ?  के के न गर्या जस्तो ! म त आज जान्न । ´´ बहिनीले भनी ।

दिदीले हप्काउँदै भनी , “ यो बहिनी पनि बुढी आइमाईजस्तो कुरा पो गर्छे । जमानाअनुसार चल्न जान्नुपर्छ क्या ! होइन भने  मान्छेले  हेप्छन् नि ! खै कुरो बुझ्या ? कति सम्झाउनु  ?  म त हैरान परेँ ।´´

बहिनीले झर्किदै भनी ,“ आफु जे जस्तो छ , म त त्यसैमा रमाउँछु।     अरूलाई देखाउन  मलाई त आउदैन । ´´

दिक्क मान्दै बहिनीलाई सम्झाई ,“ न कहिल्यै गतिलो लाउन जान्या छ , न त खान नै ! सम्पत्ति जत्ति छदै छ ।  राम्रो लगाऊ।  मिठो खाऊ । पार्लर जाऊ ।  स्कुटी किन ।  आइफोन किन । के  पाखेजस्ती भएर घरमा मात्रै कोच्चिएर बसेकी हो ? ´´

बहिनीले  हाँस्दै भनी , “ रहर नि हुनुपर्यो , जान्नु नि पर्यो । ह्या , मलाई त लाज लाउछ । ´´

दिदीले दिक्क भएर भनी ,    “यिनलाई सम्झाउनु र हाम्रा देशका नेतालाई भन्नु एकै हो । ”

भूमिका गैरे तिमिल्सिना

गैंडाकोट ४ नवलपुर